”Goedemorgen!”
Wist je dat hardlopen voor verbintenis zorgt? Uit onderzoek blijkt dat je deel uitmaakt van de loopgemeenschap wanneer je hardloopt. Hardlopen zonder hulpmiddel of met behulp van een framerunner? Alles kan, want die connectie tussen hardlopers is er. Andere hardlopers zullen je in het voorbijgaan groeten. Daarnaast zorgen ook het tracken van je prestatie, het hoorbaar zuchten of het water drinken gedurende je hardloopsessie voor een band. Uit eigen ervaring weet ik dat dit waar is.
Op een mooie zondagochtend besloot ik een rondje door de wijk te Framerunnen. Na een lekker croissantje met versgeperste sinaasappelsap deed ik mijn helm op, vulde ik mijn waterfles, zette ik Runkeeper aan en stapte ik op mijn framerunner. Ik was nog niet de straat uit of ik kwam de eerste hardloper al tegen. “Hi”, zei hij tegen mij. “Hi”, zei ik terug. Ik kreeg meteen een glimlach op mijn gezicht.
Ik vervolgde mijn rondje door het mooie groen in de wijk en hoorde een kindje dat achter bij zijn moeder op de fiets zat. “Mama, wat is dat voor een fiets? Het ziet er heel cool uit!” Als de situatie ernaar was geweest had ik uitleg gegeven, maar moeder fietste door en ik was gefocust op mijn prestatie.
Daarna kwam ik aan bij het stoplicht, en wachtte tot deze op groen sprong. Naast mij kwam een andere hardloopster staan. “Zo, wat een gaaf ding. Wat is het?” Omdat ik toch stil stond en even op adem kon komen, had ik de mogelijkheid om te reageren. “Het zorgt ervoor dat ik ook kan hardlopen”, antwoordde ik vrolijk. “Super, veel succes”, reageerde de hardloopster toen het stoplicht op groen sprong en we ieder onze eigen weg gingen.
Na een tijdje kwam ik uit op een fietspad dat over de snelweg gaat. Deze gaat eerst omhoog, om vervolgens naar beneden te gaan. Ik kwam een hardloopster tegen, ze zag dat ik moeite had met de helling. “Goedemorgen, je kunt het! Kom op, nog een klein stukje!” Met haar aanmoediging pers ik er mijn laatste krachten uit en kwam ik bovenop de bult. Toen ging ik bult af, en zoals jullie weten kan je je dan lekker laten uitvieren en snelheid maken door je voeten op te tillen. Hier heb ik dan ook zeker gebruik van gemaakt. Het grappige is dat ik diezelfde hardloopster weer tegenkwam, alleen nu haalde ik haar in! “Ik zie je beneden wel”, riep ik haar na. Beide moesten we er hard om lachen. Na deze bult was het nog een klein stukje naar huis. Thuis heb ik mijn Runkeeper uitgezet, helm afgedaan en ben ik gaan douchen. Het was een fijne ochtend.
Zo zie je maar, je maakt nog eens wat mee als je met de framerunner door de wijk gaat. Je krijgt het gevoel dat je er bij hoort, en dat is fijn. De reacties zijn veelal positief, maar je merkt wel dat de framerunner nog niet bekend is bij iedereen. Om dit te veranderen (en omdat ik er natuurlijk plezier aan beleef), blijf ik mijn rondjes door de wijk maken. Doe je mee?
